Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is… de vervroegde overgang. Jarenlang heb ik POI bij mezelf ontkend en weggestopt ergens diep in mij. En toch had ik altijd het gevoel dat het met koeienletters op mijn voorhoofd stond; IK BEN VERVROEGD IN DE OVERGANG. 

Het gaf me een naar gevoel van kapot, onvolledig zijn en schaamte. Dit gevoel bleef steeds terugkomen. Ik wilde onzichtbaar zijn, niet opvallen. Ik was altijd bezig met wat anderen van mij zouden vinden als ze ‘de waarheid’ wisten over mij. Het zorgde er voor dat ik besloot dat onzichtbaar zijn de beste optie was om me staande te houden. Maar het bleek een slechte raadgever, een korte termijndenker. Zo begrijpelijk, maar het was geen leven. Het was een beschermingsmechanisme, een overlevingsmodus, gebaseerd op angst.

Op een zeker moment sloeg ik een huis-aan-huis-krantje open en zag een advertentie staan om te leren buikdansen. Er was een foto bij van een prachtige sensuele dame die blij in de camera keek. Met een zelfverzekerde, open, warme en zachte blik werd ik in mijn hart geraakt. Met knikkende knieën en spanning in mijn hele lijf, heb ik me aangemeld voor een cursus buikdansen.

Door het leren buikdansen werd ik elke week in een levensgrote spiegel geconfronteerd met mijn lage zelfbeeld en eigenwaarde. Deze waren door een kort, maar intensief fertiliteitstraject en de diagnose vervroegde overgang tot ver onder het nulpunt gezakt. En als ik eerlijk ben, waren deze thema’s daarvoor ook al in mijn leven aanwezig.

Mijn buikdanslerares Naomi leerde mij met liefde naar mijn buik te kijken. Mijn buik waar ik een haat-liefde verhouding mee had. Mijn platte buik waar het van binnen een dorre woestijn was, in mijn ogen. Mijn jonge buik waar geen baby in kon groeien. Mijn zachte buik waar ik harde oordelen over had. Mijn buik waar ik gevoelsmatig afstand van gedaan had om te overleven, om niet te voelen. 

Door samen plezier te maken op de prachtige oriëntaalse muziek werden mijn bewegingen steeds soepeler, vrouwelijker en sensueler. In de spiegel kijken werd makkelijker. Mijn zelfbeeld en eigenwaarde is vanuit hier enorm gegroeid. 

De cursus buikdansen heeft mij geleerd mijn buik te accepteren vanuit liefde, warmte en zachtheid. In de spiegel werd ik geconfronteerd met mijn gedachten over mijn eigen buik. Gedachten die mijn lichamelijke ongemak aanwakkerden. Het waren maar gedachten, geen waarheid. Door de beweging op de muziek leerde ik los te laten. En mezelf toe te staan dat ik mezelf weer vrouwelijk en sensueel mag voelen.

Wat zie en voel jij als je in de spiegel kijkt?

Laten we bellen en het erover hebben. Laat hier je gegevens achter en ik mail je voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek.