Bruggen bouwen

Ik hou van deze metafoor. Bruggen staan voor verbinding. Om van A naar B te kunnen komen. Om vervolgens weer door te kunnen gaan. Ze zijn onmisbaar in ons leven. Letterlijk om over obstakels als rivieren en bergkloven te kunnen manoeuvreren. Figuurlijk om verbinding te creëren zodat we als mensen elkaar kunnen helpen. Ook van A naar B(eter).

Mijn achtergrond op werkgebied ligt in het onderwijs. Bijna 17 jaar heb ik me hier ingezet. Met name de laatste 10 jaar werd ik mij steeds meer bewust van mijn rol als bruggenbouwer. Vooral het sociale aspect in de klas, in het contact met de ouders en met mijn collega’s fascineerden mij. Het was voor mij de uitdaging om door te verbinden met collega’s en ouders de beste begeleiding voor het kind te krijgen. Op mijn afscheid werd dit benoemd. Het is gezien en gevoeld in mijn omgeving. Dat is het grootste, mooiste compliment dat ik ooit heb gehad!

Om bruggen sterk en stabiel te houden, is onderhoud nodig. Voor mij betekent dat investeren in communicatie. Daarmee bedoel ik heldere, prettige en open communicatie. De afgelopen jaren heb ik me op dit gebied verder ontwikkeld. Ik wilde communicatie snappen; waarom verloopt het gesprek met de ene persoon soepel en is het hard werken bij een ander?

Ik heb hiervoor een opleiding in Transactionele Analyse (TA) gedaan. Transactie is de communicatie tussen mensen. TA neemt onder andere jouw manier van communiceren onder de loep en dat levert belangrijke inzichten op. Daardoor kun je je boodschap prettig en helder onder woorden brengen.

In mijn werk met jonge vrouwen in de overgang is communicatie naar de buitenwereld een belangrijk middel om regie te hebben over jezelf en de situatie waar je mee te dealen hebt. De handvatten die TA biedt, zet ik hierbij praktisch in.

Een paar voorbeelden: veel vrouwen die ik spreek hebben last van nare ‘stemmetjes in hun hoofd’. Door te onderzoeken waar deze negatieve innerlijke dialoog vandaan komt, is het mogelijk deze last af te schudden.

Daarnaast heeft een verwrongen zelfbeeld door de vervroegde overgang een grote impact op je dagelijkse staat van zijn. Door te onderzoeken door welke bril je naar de wereld kijkt, gaat er een andere wereld voor je open. Je krijgt inzichten wat je zelf kunt veranderen in je communicatie of omgang met de mensen om je heen. Je hebt de regie weer zelf in handen.

TA klinkt misschien ingewikkeld, maar is juist praktisch makkelijk in te zetten en daardoor wordt het snel inzichtelijk. Het mag duidelijk zijn dat ik groot fan ben!

Wil jij weten hoe ik jou kan helpen op basis van TA? Neem dan vrijblijvend contact op.

Woede

Het was de herfst van 2017. Ik werd gek van mijn gedachten, alle lief bedoelde opmerkingen en medeleven. Zo gek, dat ik als een gek in de auto ben gestapt. Ik ben in het wilde weg gaan rijden en kwam uit bij de zeedijk. Hoe ik daar heelhuids ben aangekomen, heb ik geen idee van. 

Als ik erop terugkijk, denk ik dat het een vrij roekeloze rit is geweest. Er moet wel een engeltje op mijn schouder hebben gezeten, want ik heb niemand verwond. Maar de auto zat compleet onder de modder.

Eenmaal aangekomen bij de zeedijk ben ik uitgestapt en de dijk verder opgelopen. Ik kan nog de wind voelen die in mijn gezicht striemde. Het was koud, maar het deerde mij niet. Ik was namelijk laaiend, furieus en ziedend van woede. 

De harde striemende wind vertaalde op dat moment wat ik van binnen voelde. Een wilde storm van pijn, verdriet, teleurstelling en angst. Ik begon te roepen in het niets dat voor mij lag. Maar de wind overstemde mij. En ik wilde gehoord worden. Dus ik ben gaan schreeuwen, de longen uit mijn lijf. 

De tranen biggelden over mijn wangen. Wat moest er nu van mij komen? Welke toekomst had ik nu? Waar deug ik nog voor? Ik zou toch moeder worden? Waarom overkomt mij dit? Ik wist het allemaal niet meer.

Schor van het schreeuwen en met een leeg gevoel stapte ik weer in de auto. Me netjes aan de verkeersregels houdend, reed ik terug naar huis. Toen mijn man ‘s avonds thuis kwam stond het eten op tafel. Weer een dag overleefd.

Herken jij je in wat ik beschrijf? Heb je het gevoel dat je vastloopt? Schroom niet om hulp te vragen. Neem vrijblijvend contact met me op.

Het omslagpunt

Het was de zomer van 2017. Net als alle andere dagen was de wekker net gegaan, had mijn partner me gedag gezegd om vervolgens naar z’n werk te gaan. En ik lag daar. In bed. Verdoofd. De gordijnen waren al opengedaan zodat het daglicht naar binnen kon komen. En ik lag daar maar. In bed. Niet in staat om eruit te komen.

De uren verstreken terwijl ik naar buiten lag te staren. Ik voelde niets meer. Ik was helemaal leeg en op mezelf aangewezen. Aan het eind van de middag zorgde ik er voor dat er eten op tafel stond. Voor de buitenwereld leek alles normaal. Zo gingen er weken voorbij. Ik had een dikke muur van gewapend beton als bescherming om me heen gebouwd. 

Op een zekere dag klonk er een stem in mijn hoofd: ”Als ik morgen niet meer wakker wordt, is dat helemaal prima…” Het sudderde de rest van de dag door mijn gedachten en liet me niet meer los. Dit werd mijn omslagpunt, mijn redding!

Blijkbaar zat er ergens diep in mij nog een sprankje levenslust. Je kunt het vergelijken met een kooltje op de barbecue. Je denkt dat het vuur al uit is, maar als je gaat poken zie je ineens toch nog een kooltje oplichten en gloeien. Ik wilde uit dit ### diepe dal klimmen en besloot er voor te gaan. Ik had niets meer te verliezen.

Via een dierbare vriendin had ik een telefoonnummer gekregen van een adem-therapeut. Zonder idee wat ik kon verwachten, maakte ik een afspraak bij haar. De eerste sessie zal ik nooit vergeten. Na een kort gesprek over de reden dat ik contact had gezocht, gingen we over op het ademwerk. Mijn hele lijf sidderde, tintelde en trilde van binnen en buiten. Het was een zeer intens gevoel. Het was alsof mijn lijf weer in werking werd geholpen en ik letterlijk weer lucht kreeg. High van de zuurstof ging ik naar huis om vervolgens regelmatig terug te komen.

Het ademwerk heeft mij geholpen al het opgekropte verdriet, teleurstelling en schaamte uit mijn lijf los te laten. Langzaamaan kon ik accepteren wat er met mij gebeurd was. En kon ik een nieuw leven toelaten. Ik klom uit het dal bij de berg omhoog. Met vallen, opstaan en doorgaan.

Nu sta ik boven op de berg en geniet ik van het schitterende uitzicht!

Ben je benieuwd wat ik voor je kan betekenen? Bekijk mijn aanbod. Of neem vrijblijvend contact op.

Geboortefeest

Meer dan 10 jaar geleden begon het met een babyshower van een dierbare vriendin. Dit feestje was een verrassing voor de ‘mom to be’ waarbij alleen andere vrouwen werden uitgenodigd. Het was een soort vrijgezellenfeest met activiteiten, maar dan voor het aanstaande moederschap. Ik had plezier en genoot ervan. 

Toen ik in het traject zat om zelf zwanger te worden en de tijd verstreek, vond ik dit soort feestjes confronterend worden. Ik heb er in die tijd een aantal meegemaakt en was oprecht blij voor de ‘mom to be’, maar ik raakte er ook van in de stress. Als ik een uitnodiging kreeg, brak het zweet me al uit en maakte mijn hart overuren. Hoe ging ik dit feestje weer overleven? Tuurlijk, ik was blij voor haar, maar ergens van binnen ging ik dood.

Op een gegeven moment transformeerde de babyshower in een geboortefeest waarbij alle familie, vrienden, kennissen en bekenden van beide ouders werden uitgenodigd. Dit trok ik echt niet. Daar lag voor mij een grens.

Inmiddels had ik zelf klachten waardoor gedacht werd aan de vervroegde overgang. Dit in combinatie met babyshowers en geboortefeesten was dramatisch. Maar zorgde ook voor een tweestrijd in mezelf; schuldgevoel dat ik jaloezie voelde voor de kersverse moeder of schuldgevoel dat ik verstek liet gaan en niet sterk genoeg was. Uit zelfbescherming ben ik deze feesten gaan overslaan en ben ik daarvoor in de plaats 1 op 1 op ‘poppeslok’ gegaan bij familie en vrienden. Het was belangrijk dat er ruimte was voor hun geluk en mijn verdriet. 

Wonder boven wonder is iedereen van wie ik houd gebleven in mijn leven. Dat ging echt niet zonder slag of stoot. In gesprek blijven was hard werken. Er zijn veel tranen gevloeid. Maar het heeft iets moois opgeleverd. Zij zijn nu fantastische ouders van geweldige kinderen. Ik ben (suiker)tante en ik ben er trots op. 

Het was voor mij een complete verrassing dat ik zelf nog eens een geboortefeest zou organiseren. Voor mijn eigen bedrijf. Www.jongevrouwenindeovergang.nl was niet gepland, maar moest geboren worden. En nu het er is, voel ik mij compleet. Wat is het leven toch wonderbaarlijk machtig mooi!

Wil jij ook de regie over je leven weer in handen krijgen? Bekijk dan bijvoorbeeld mijn aanbod. Of neem vrijblijvend contact met mij op.

HerinneRING

Ik denk dat ik in mijn vorige leven een ekster ben geweest. Gezien mijn fascinatie voor glimmende dingen. Vooral sieraden met glinsterende stenen wekken mijn interesse. De magische kleuren die ontstaan bij de schittering door het (zon)licht betoveren mij. Daar gaat mijn hart sneller van kloppen.

Met deze vorm van geluk wilde ik graag ‘iets’ doen met betrekking tot mijn ervaringen met de vervroegde overgang. Maar wat dan? Ik wilde een ring van betekenis. Een ring waarin alle waardevolle, positieve, liefdevolle, fantastische elementen van het leven samenkwamen met de imperfectie ervan. En dat het geheel een prachtig sieraad werd op mijn lijf geschreven. Maar waar vind je dat?

Na alle juwelierswinkels in de buurt te hebben afgestruind, kwam ik tot de conclusie dat ik het hier niet vond. Het waren stuk voor stuk prachtige ringen, maar het kon van iedereen zijn. Ik miste de connectie met mij. Het persoonlijke deel. Ik besloot het idee dan eerst maar los te laten. Niet wetende wat er zou komen.

Toeval bestaat niet, want op een avond kwam ik online een goudsmid tegen. Ik bekeek haar website waar haar werk stond uitgestald. Ik voelde een connectie. Ik mailde haar en kon een paar dagen later terecht in haar atelier. Daar kon ik haar collectie ‘in het echt’ bekijken. De stijl van de sieraden vond ik prachtig.

We raakten aan de praat en ik vertelde haar mijn wensen voor ‘mijn’ ring. De connectie groeide uit tot een innige samenwerking van maanden. Het was een geweldige en bijzondere ervaring dat zij mijn wensen en verlangens, zeg maar mijn verhaal, kon vatten in een sieraad. Wat een vakvrouw!

Eindelijk was het moment daar; de ring was klaar om gedragen te worden… door mij! Een spannend moment. Het doosje ging open en… WOW! Wat een plaatje. Ik schoof hem aan m’n vinger en het voelde meteen als mijn ring. Dit was 6 jaar geleden.

Ik draag mijn herinneRING elke dag met trots en bewondering. Gedurende de dag kijk ik er vaak even naar en ben ik me bewust van alle schatten in mijn leven. Grote en kleine, alledaagse en bijzondere. Ik ben een gelukkig mens.

Wil jij het geluk ook weer voelen? Neem vrijblijvend contact met mij op.

Jaloezie

Laatst was ik op de verjaardag van mijn nichtje. Ik genoot van een heerlijk stuk huisgemaakte appeltaart. Ondertussen was ik lekker aan het kletsen met de visite. Ik verslikte me bijna toen mij de vraag gesteld werd of ik jaloers was op mijn jongere zussen toen zij in blijde verwachting waren van hun kinderen. De vraag kwam voort uit belangstelling voor het werk dat ik doe. Het was een spannende vraag voor mij, merkte ik. Het maakte iets in mij los, waarvan ik dacht dat het weg was.

Zolang ik weet dat ik in de vervroegde overgang ben, ben ik me ook bewust van mijn omgeving. Dat het leven doorgaat. Ontwikkelingen zoals gezinsuitbreiding horen daarbij. Ik heb geprobeerd om oprecht blij te zijn voor de ander. Daarnaast voelde ik ook altijd mijn eigen innerlijke pijn. Het gesprek over kinderen, baby’s ben ik meestal aangegaan, voor zover ik weet. Ik wil geen slachtoffer zijn en daarmee de deur dichtgooien voor alle mooie dingen die om me heen gebeuren. Want ik vind nieuw leven echt fantastisch. Ik had het mezelf alleen ook zo gegund.

Terug naar de vraag. Was ik jaloers toen mijn zussen zwanger waren van hun kinderen? Het antwoord is: “Jazeker, en of!” Voor mij voelde het alsof ik werd ingehaald door mijn jongere zussen. Ik stond al zo lang voor het ‘loket’ in de rij voor een baby. Iedereen om mij heen ‘pikte’ voor. Zelfs mijn eigen ‘zusjes’. Voor mij voelde dat als oneerlijk, onrechtvaardig en soms ook onverteerbaar. 

Jaloezie is menselijk. En het kan relaties ontwrichten, de beste relaties. In mijn geval heeft het ervoor gezorgd dat ik wilde investeren in wat ik wel heb. En ben. Ik ben tante. Ik heb op die manier kinderen van mijn vlees en bloed. Ik maak deel uit van hun leven. Dat is belangrijk voor mij.

Is het makkelijk, jaloezie omzetten naar liefde? Het antwoord is natuurlijk: “Nee, zeker niet!” Het is hard werken voor mij en iedereen om mij heen. Nog steeds. Investeren is het toverwoord. Ik investeer in de ander door mezelf kwetsbaar op te stellen. Daarnaast stel ik me open voor de ander, zodat alles gezegd kan worden en de band verstevigd wordt. Het is me alles waard.

Worstel jij met negatieve gevoelens? Wil jij de regie op je leven weer terug? Schroom niet om hulp te vragen. Bekijk mijn aanbod. Of neem vrijblijvend contact met mij op.

Patiënt

Soms heb ik het… dan schrik ik ineens op en denk bij mezelf: “Heb ik vanmorgen wel gesmeerd?” Of ik lig in bed en ik val bijna in slaap… dan schrik ik op en denk ik: “###, ik moet m’n medicijnen nog innemen!” Hup, weer naar de badkamer en de slaap is voorlopig weg. Dit overkomt mij regelmatig als het om m’n medicijngebruik gaat. 

Het gebeurt soms ook dat ik beneden bedenk dat ik bijvoorbeeld nog een was kan draaien en als ik dan boven bij de wasmand ben, denk: “Wat kwam ik hier ook alweer doen?” Heel irritant vind ik dat. Op dit soort momenten voel ik mij patiënt. En daar kan ik flink van balen.

Mijn geheugen is door de vervroegde overgang niet meer wat het was. Belangrijke dingen schrijf ik op, omdat ik het anders vergeet. Daarnaast neem ik elke dag visolie vanwege de omega 3. Deze is goed ter ondersteuning van mijn geheugen.

‘s Ochtends en ‘s avonds een vaste riedel in de badkamer die ik in gedachten (ja, de grijze massa wordt wel uitgedaagd) naloop, helpt mij ook om scherp te blijven. Want als het om medicatie gaat ben ik secuur. Toch is het fijn om zo nu en dan de vraag te horen: “En? Ben je niks vergeten?” 

Ik hoef vast niet uit te leggen wat er dan bij mij gebeurt.

Herken jij je in mijn verhaal? Wil je weten of ik je kan begeleiden of ondersteunen met wat jij nu meemaakt? Bekijk mijn aanbod. Of neem vrijblijvend contact met mij op.

Dansen

Het was een droom van mij, als kind al. Om te kunnen dansen zoals mijn heldinnen deden in de Disney-tekenfilms. Ik zwijmelde weg bij het beeld dat Assepoester danste met de prins. Nog nooit een dansles gehad, maar zij danste de balzaal rond alsof ze vleugels had. Ik wilde dat ook. 

Het bleef bij een droom tot het voorjaar van 2018. Toen trok ik de stoute (dans)schoenen aan. Eindelijk durfde ik het aan om danslessen te nemen. Ik voelde me sterk genoeg om mijn droom uit te laten komen. En er voor te gaan.

Met knikkende knieën en wankele benen leerde ik de basis danspasjes. Het was soms hard werken om de figuren vanuit het hoofd in de benen te krijgen. Dansen bleek ook hersengymnastiek te zijn. Maar ik was trots op het resultaat.

Met veel plezier ga ik nog steeds elke week naar de dansschool. Ik heb een nieuwe wereld ontdekt. Een wereld waar mensen van alle leeftijden genieten van de ervaring uit het hoofd te gaan en in het lijf te komen. Dansen heeft mij veel gebracht. Het meest waardevolle is, dat ik me comfortabeler voel in mijn lichaam.

Daarnaast zorgt het dansen er voor dat ik al mijn spieren gebruik en daardoor soepel blijf. Door de vervroegde overgang is mijn spiermassa verminderd en word ik makkelijker stijf.

Op speciale momenten zoals bijvoorbeeld het kerstbal, voel ik me net als Assepoester zweven op de dansvloer. Mijn droom is uitgekomen.

Wil jij ook de regie op je leven weer teug? Wil je weer kunnen genieten en het geluk ervaren? Bekijk mijn aanbod. Of neem vrijblijvend contact met mij op.

Moederdag

Ieder jaar is-ie er weer… moederdag. De dag waarop alle moeders, mama’s en ‘memmen’ van Nederland in het zonnetje worden gezet. Ik heb me vaak somber gevoeld op moederdag.

Voor mij zit de lading op het feit dat ik zelf geen moeder ben geworden. Het is (nog steeds) een zere plek in mijn systeem. Een litteken van een grote wond.

In gedachten kan ik voor me zien hoe mijn kinderen met zelfgemaakte cadeautjes en ontbijtje aan mijn bed staan. Rode wangen van de voorpret die ze hebben van het feit dat ze ‘mem’ gaan verrassen. En dat ik als ‘mem’ blij en verrast reageer en mijn hart voel kloppen van intense liefde…

Op een dag heb ik besloten deze dag een andere invulling te geven, zodat ik kon ontsnappen aan het niet-moeder zijn. En dat bevalt me heel goed. Ik weet dat het moederdag is, maar ik hoef er niets mee. Ik maak bijvoorbeeld plannen om iets leuks te doen. Of ik zoek mensen op, die net als ik, geen ouder zijn. Dit werkt voor mij.

En precies zoals bij alle andere dagen gebeurt, ook deze gaat weer voorbij. En morgen komt de zon gewoon weer op.

Wil jij keuzes kunnen maken op basis van jouw behoeften omtrent de vervroegde overgang? Bekijk bij mijn aanbod wat ik jou kan bieden. Of neem vrijblijvend contact met mij op.

Wat een geluk!

Nu ik mezelf uitspreek over wat de vervroegde overgang met mij heeft gedaan in het verleden en nog steeds vandaag de dag, merk ik dat vrouwen om mij heen opener worden over dit onderwerp. Ik ben blij en verheugd met deze ontwikkeling. 

Maar ik schrik ook van wat ik hoor. Uit verschillende hoeken krijg ik van jonge vrouwen met klachten die gelinkt kunnen worden aan de overgang, te horen, dat zij door hun huisarts met een kluitje het riet in gestuurd worden. Dat het de overgang niet kan zijn, omdat ze daar simpelweg de leeftijd niet voor hebben. Maar ook dat sommige van deze vrouwen geadviseerd worden om de pil maar weer te gaan slikken.

Waarom wordt er niet ingezet op bloedonderzoek? Op basis van de hormoonbalans in het bloed kan een arts duidelijkheid geven. Waarom worden deze vrouwen niet serieus genomen?

Ik besef me dat ik geluk heb gehad. Doordat ik in een vruchtbaarheidstraject zat, kreeg ik om de haverklap bloedonderzoeken waarbij duidelijk werd hoe het met mijn hormoonbalans gesteld was. Het was nodig om verder te kunnen gaan in het traject. De schok was dan ook groot toen opeens een bloedonderzoek aangaf dat mijn hormonen niet meer in balans waren en ik in de overgang beland was. Waarom overkwam mij dit? Op deze vraag is nooit een antwoord gekomen.

Ik geloof dat alles wat ik voor mijn kiezen heb gehad, geen toeval was. Dankzij al deze ervaringen heb ik me kunnen ontwikkelen tot de vrouw die ik nu ben. Het is mijn missie alles wat ik in me heb in te zetten om jonge vrouwen te helpen in hun proces van ervaringen omtrent POI. En wie weet, help ik ook de medische wereld. Dat is dan mooi meegenomen.

Worstel jij met klachten door de vervroegde overgang? Wil je de regie weer terug op je leven? Het is goed mogelijk dat ik je kan ondersteunen en begeleiden in jouw proces. Bekijk mijn aanbod. Of neem vrijblijvend contact met mij op.